Tuesday, September 3, 2013

orhan pamuk, kitaplar, sokaklar, meyhaneler


yazacak çok var, blog. kafamın işçi çıfıt çarşısı gibi, bir yerden başlayayım yazmaya. 


*** 


orhan pamuk'un yeni kitabı ''ben bir ağacım'' çantamda; her fırsatta bir bölüm okurken metinlerin şiirselliği dikkatimi çekti. hakikaten bir şiir tınısı var kimi metinde; bilmem ki belki de benim kafam  şiir kafasındaydı. 




orhan pamuk kitaplar sokaklar meyhaneler 1
bir de ben bu kitabı okurken -orhan pamuk adada yaşıyor ya- yanımdan geçerse ne hisseder diye düşünüyorum; komik, biliyorum. onlarca binlerce kez kitabını okuyan insanları görmüştür orhan pamuk; benimki merak işte. 


*** 


büyükçekmece'de bir meyhane var, blog; iyi bir meyhane, gözü tok bir işletme. sahibi alkan bey işinin başında; ara sokakta olmasına rağmen köşem restaurant her iki akşam gittiğimizde de doluydu dersem sanırım iyi bir işletme olduğunu daha da perçinlerim bu bilgiyle. neden iyi? bir kere porsiyonlar insanı lütfen daha az olsun dedirtecek kadar büyük. balık konusunda boğazınıza çökmeyen mekanlar her zaman tercihim; burası da öyle. kıraça de sonra yediğimiz uskumru da gayet lezzetliydi. deniz ürünleri salatası başarılı karides güveç tam istediğim gibi -peynir mantar yok - yapılınca bol olunca karidesi neredeyse doyacaktım onunla ama tuttum kendimi balığa da yer ayırdım. fotoğraf yok; niye yok? sohbete dalınca unutuluyor e sonra da çekilmiyor. bütün bunlardan sonra bir fiyat meselesi var ki! istanbulun yarısı diyeyim, anlaşalım. porsiyonlar istanbulu ikiye katlıyor fiyatlar yarısında. garsonlar seri ve işlerini biliyorlar. birine ''atom karınca'' lakabını taktım vallaha. tatlı olmaması bir eksi belki ama meyve ikramları var. karpuzdan gemi yapıyor usta gülümseme yaratıyor yüzünüzde; eh artık tatlıyı unutuyorsunuz. (yalan, unutmadım baklava yedim gecenin o saatinde açık tatlıcı bulup) 


köşem restaurant 

mimarsinan beldesi cumhuriyet cad. 

çarşı meydanı no: 6 

büyükçekmece / istanbul 


tel: 0 212 883 43 42 


*** 


günaydın blog 


ayyyy unutuyordum neredeyse! 23 yıl önce bugün ürkek bir kız çocuğu olarak sarıkamış yollarında kah ağlayarak kah istifa çığlıkları atarak işe başlamıştım. ürkekliğim zaman zaman zekama hakaret olduğunu hissettiğimde memuriyetin aptallıkları karşısında hala devam ediyor aslında; istifa edemedim; 23 senedir çalışıyorum. çok şey yazabilirim hiçbir şey yazmayabilirim; hiçbirini tercih ediyorum. 


*** 


az sonra en sevdiğim mekanlardan olan taksim oda cafenin taşınmasını yazacağım. 

No comments:

Post a Comment