Hayat hızlı geçiyor bu aralar.. Arda hayatında bir ilk yaptı 1,5 ay önce. (Uuuvvv amma da uzun zaman geçmiş yazmayalı!!) Daha önce de çok yakın aile dostlarımızda bir gecelik yatılı kaldığı olmuştu ama hiç evden ve dolayısıyla bizden 1 haftalığına uzaklaşmamıştı. Yaz için daha öncesinde kayıt olduğumuz yaz okulundan 1. haftanın sonunda sıkılıp “ben gitmek istemiyorum, orası çok sıkıcı” dedikten sonra, eğlensin diye gönderdiğim yaz okulundan mutsuz bir şekilde dönmesinin de anlamsız olduğunu düşünüp geri aldım. Ee tabii sıcaklarda evde de sıkılıyordu. Biz de bir alternatif olarak Bozüyük’e kuzenlerinin yanına bıraktık Arda’yı. Malum zaten kuzenleri Duru ve Burcu ile maşallah çok iyi anlaşıyorlar, üstüne bir de halası da o haftayı yıllık izin alınca muhteşem bir hafta geçirdi.
Biraz çekiniyorduk açıkçası, gecenin bir vakti “Böhüüüüü ben annemi babamı istiyorum…” derse gidip almamız gerekir 3 saatlik yola diye ve hatta o hafta da eşim görevli yurt dışına gidince Berk’le beraber nasıl giderim iş güç varken diye de düşünmedim değil. Gerçi Arda’ya bunları söylediğimizde olgunlukla karşıladı ve bizi zor durumda bırakmayacağını söyledi, bırakmadı da… Öyle eğlenmişler ki, arada görümcemin çektiği fotolarla videolarla çok rahatlıkla anlaşılıyor bu.
Bayram öncesindeki 2,5 günü yıllık iznimden aldım. Yine bayramı ailelerimizle geçirdik. Hem tatil hem dinlenme hem bayramlaşma oldu… Asıl yıllık iznimizi alacağımız tatile hazırlık gibi oldu bir nev-i…
Geçtiğimiz hafta da 1 haftalık tatile gittik. Biz kalabalık tatilleri severiz, uzun zamandır da çekirdek aile olarak tatil yapmadık sanırım. Ama 2 çocuklu bir ailenin de çekirdek olarak tatil yapmasını açık açık söyliyim saçma buluyorum. Muhtemelen tatil değil zulüme dönüşür gibime geliyor. En azından ben o şekilde hem dinlenip hem eğlenme hem de huzurlu huzurlu çocuklarla ilgilenebilme kabiliyetine sahip değilim!! :)
Bu sene 11 aile olarak Altınoluk’ta yaptığımız tatil sonrasında, çocuksuz tatil yapsam ancak bu kadar dinlenir ve eğlenirdim sanırım. Bir de beraber gittiğimiz diğer ailelerin tümü de gayet uyumlu, eğlenceli, düşünceli, harika insanlar olunca, çocukların yaşları da hemen hemen birbiriyle uyunca, herkes mutlu mesut ayrıldı otelden…
Bizim haricimizdeki 9 aileyi hiç tanımıyorduk biz. Sadece ismen biliyorduk. Asıl görümcemlerin arkadaş grubuydu bu grup. 10 yıldır, her sene aynı otelde ve aynı dönemde her aileden en az bir doktor olmak üzere tatile gittikleri kocaman bir aile… Sağolsunlar bu sene doktor olmamamıza rağmen bizi de kabul ettiler aralarına :) Allahım her biri mi bu kadar tatlı insanlar olur, her bir ailedeki çocuklar da mı bu kadar güzel, efendi, akıllı olur.. Birçok kazanımla döndük biz bu tatilden. Seneyenin hayallerini şimdiden kurmaya başlayarak…
En büyük şansımız, Arda’nın zamanını güzel geçirebilmesi için öncelikle kuzenleri Duru ve Burcu’nun olmasıydı. Yanında da 9 yaşındaki adaşı Arda ve 12 yaşındaki Kaan’ın da olması tüm gün sarı şekerimin orda burada mutlu mesut koşturması, yüzmesi, eğlenmesi, kız tavlası oynaması, kendi kendine özgürce takılmasına vesile oldu… Berk’in sevimlilikleri ise dillere destandı. Büyük küçük herkesle ağzından çıkan sadece “ıııhhh—ıııhhhh” kelimesiyle iletişim kurmasını sağladı. Walla da billa da her istediğini ıııhhh ıııhhhh diyerek anlattı. Adam neden konuşmaya çalışsın ki, zaten herşeyi anlatabiliyor!!!
Aslında dört yıldızlı olmasına rağmen otel (Otel Altıner) pek başarılı sayılmazdı. Hatta dediklerine göre, bu sene en kötü yılıymış. Yine de odalar hariç, otelin diğer yaşam alanları çok başarılıydı. Herşey elinizin altında. Kumsal küçük ve taş ama denize iskeleden giriliyor ve malum Ayvalık taraflarında deniz soğuk olurmuş. Ama bir deniz vardı… Resmen akvaryum… Ayrıca evet daha ılık denizlere girmiştim ama bana çok da soğuk gelmedi, en azından dayanılmaz değildi ve çok keyifliydi.. Havuzunda küçük 2 adet kaydırak vardı ve çocuklara yetti de arttı bile. En azından dönemeçli, yüksek kaydıraklardan atladığı zamanlardaki gibi aklım kalmadı Arda kayarken.
Sürekli otelde de durmadık ayrıca. Bazı günler öğleden sonraları ya da akşamları ve hatta geceleri sürekli gezdik.. Mıhlı Şelalesi, Yeşilyurt Köyü, Cunda Adası, Ayvalık, Altınoluk merkez…vb
İnstagram ve foursquare sağolsun, ortaokul ve liseden kankam Duygu’nun da tam da otelimizin dibinde yazlıkta olduğunu öğrendim ve bizi ziyarete geldiler.. Yıllardır görüşmemiştik. Üniversite sınavı sonrasında onun İstanbul benim Ankara’yı kazanmamla ayrılan yollarımız ne alaka diyeceğimiz Altınoluk’ta kesişti :) Sağolsun instagram ve foursquare’i keşfedenlere… Artık wc’ye gitsem işaretleyecem!!!! :))
Bu arada, bu postu yayınlayıp yayınlamamakta çok ciddi tereddüt ettim. Dünyadan bihaber, laylaylom yaşayan biri değilim, değiliz elbette hiçbirimiz. En azından tatildeki kısa süre içinde dünyadan bihaber yaşamak istedim, çünkü haber diyince felaketler yayınlanıyor televizyonlarda, gazetelerde. En azından bir haftacık görmezden gelmek istedim, yapamadım. :( Üzgünüm, çok üzgünüm... Anneyim ben... İnsanım...
No comments:
Post a Comment